عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (ع): « قَالَ إِذَا قَامَ قَائِمُنَا وَضَعَ اللَّهُ يَدَهُ عَلَى رُءُوسِ الْعِبَادِ فَجَمَعَ بِهَا عُقُولَهُمْ وَ كَمَلَتْ بِهِ أَحْلَامُهُم‏.» امام باقر (ع) فرمود: چون قائم ما قيام كند خدا دست رحمت بر سر بندگان نهد تا در تعقّل هماهنگ شوند و آرمانهاى آنها كامل شود. (الكافي، ج‏1، ص: 25)
یعنی عقلها به رشد یافتگی راهنمایی می نماید و قلبها به سوی امور حقیقی و عقلانی گرایش می یابد.

اگر عقلها رشید و کامل گردد به سوی حقیقت راهنمایی می نماید و فلش علامت را به سوی حقّ، کتاب حقّ و اولیای حقّ نشانه می رود و قلبها نیز با شوق و رضایتمندی به سوی آن می شتابند و با تحوّلی چنین در جانها، جهانی دیگر رقم می خورد.
در دنیای امروز نه عقل، بلکه وهم و خیال است که جهت را نشان داده و نه قلبهای سلیم، بلکه قلوب بیمار به سوی موهومات و تخیّلات گرایش می یابد و امر جهان پر از فساد و فتنه می گردد.

قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع‏: «إِنَّ أَمْرَنَا صَعْبٌ مُسْتَصْعَبٌ لَا يَحْتَمِلُهُ إِلَّا مَلَكٌ مُقَرَّبٌ أَوْ نَبِيٌّ مُرْسَلٌ أَوْ عَبْدٌ قَدِ امْتَحَنَ اللَّهُ قَلْبَهُ لِلْإِيمَان‏»
امر ولایت ما دشوار و سخت است، متحمّل آن نشود مگر فرشته مقرّب، يا پيغمبر مرسل‏، يا بنده مؤمنى كه خدا دلش را به ايمان آزمايش كرده‏ باشد. (الخصال، ج‏2، ص: 624)( بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج‏10، ص: 102)

بدون شک لیاقت عصر طلایی ظهور، و ظرفیّت درک حضور ولی اعظم الهی را کسانی دارا هستند که با درمان رذائلی چون تنبلی و تکبّر، به سوی کمال حرکت نموده و در پرورش ابعاد مختلف خویش کوشش نمایند. یعنی هم در ابعاد مختلف و ضروری کسب علم و تجربه نمایند و هم هر یک از این ابعاد را به بالاترین و کاملترین سطح خود ارتقاء دهند. هم توسعۀ عرضی و هم ارتقاء طولی. به عبارت گویاتر جامع الاطراف و کامل. چرا که حجّت خدا نیز چنین است، جامع تمام کمالات و در اوج مرتبت آن؛ و این مائیم که باید به سوی او بشتابیم، نه او به سوی ما. چرا که ناقص باید به سوی کامل رود نه بالعکس.

مهدویّت یعنی حرکت انسانهای ناقص به سوی کمال محض و مطلق. مهدویّت یعنی امیدواری کامل برای پیروزی و حفظ ایمان و استقامت در جهاد فی سبیل الله. مهدویّت یعنی تجلّی کامل جمال و جلال ربوبی در عالم دنیا و تحقّق هدف خلقت. مهدویّت یعنی علم، عمل، عشق و عدل تحت رهنمون عقل کلّ نظام هستی. و بالاخره
مهدویّت یعنی حاکمیّت مطلق حجّت خدا، کتاب خدا، دین خدا و تعالی کامل کلمۀ «الله».

عَنِ النَّبِيِّ ص أَنَّهُ قَال: ‏ «يَا عَلِيُّ أَعْجَبُ النَّاسِ إِيمَاناً وَ أَعْظَمُهُمْ يَقِيناً قَوْمٌ يَكُونُونَ فِي آخِرِ الزَّمَانِ لَمْ يَلْحَقُوا النَّبِيَّ وَ حُجِبَ عَنْهُمُ الْحُجَّةُ فَآمَنُوا بِسَوَادٍ عَلَى بَيَاض». اى على شگفت آورترين مردم از نظر ايمان و بزرگترين آنان از نظر يقين مردمانى باشند كه‏ در آخر الزمان پيامبرى نديدند و امام هم از نظرشان پنهان شده پس به همان سياهى و سفيدى كتاب ايمان آورده ‏اند. (جامع الأخبار، ص: 180)( بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج‏74، ص: 56)( من لا يحضره الفقيه، ج‏4، ص: 366)

«إِنَّ لِلدُّنْيَا رِجَالًا لَدَيْهِمْ كُنُوزٌ مَذْخُورَةٌ مَذْمُومَةٌ عِنْدَكُمْ مَدْحُورَةٌ يُكْشَفُ بِهِمُ الدِّينُ كَكَشْفِ أَحَدِكُمْ رَأْسَ قِدْرِهِ يَلُوذُونَ كَالْجَرَادِ فَيُهْلِكُونَ جَبَابِرَةَ الْبِلَادِ» بدرستى كه از براى دنيا راد مردانى است كه نزد ايشان گنجهایی ذخيره شده (از علوم و اذکار) است، كه آنها نزد شما (که نادان و جاهلید) نكوهيده و رانده شده است؛ به واسطۀ ايشان، (رموز) دين گشوده میشود، مانند اینکه يكى از شما سر ديگ خود را بگشاید؛ آنان مانند ملخ (کنار هم گرد می آیند)، و سركشان شهرها را (فرو گرفته و) هلاك ميكنند. (غرر الحكم و درر الكلم، ص: 132)

يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا مَنْ يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَنْ دينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَ يُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكافِرينَ يُجاهِدُونَ في‏ سَبيلِ اللهِ وَ لا يَخافُونَ لَوْمَةَ لائِمٍ ذلِكَ فَضْلُ اللهِ يُؤْتيهِ مَنْ يَشاءُ وَ اللهُ واسِعٌ عَليمٌ (54) إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذينَ آمَنُوا الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ (55) وَ مَنْ يَتَوَلَّ اللهَ وَ رَسُولَهُ وَ الَّذينَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ اللهِ هُمُ الْغالِبُونَ (56) اى كسانى كه ايمان آورده ‏ايد! هر كس از شما، از آيين خود بازگردد، (به خدا زيانى نمى ‏رساند)؛ خداوند جمعيّتى را مى ‏آورد كه آنها را دوست دارد و آنان (نيز) او را دوست دارند، در برابر مؤمنان متواضع، و در برابر كافران سرسخت و نيرومندند؛ آنها در راه خدا جهاد مى ‏كنند، و از سرزنش هيچ ملامتگرى هراسى ندارند. اين، فضل خداست كه به هر كس بخواهد (و شايسته ببيند) مى‏ دهد؛ و(فضل) خدا وسيع، و خداوند داناست. (54) سرپرست و ولىّ شما، تنها خداست و پيامبر او و آنها كه ايمان آورده‏ اند؛ همانها كه نماز را برپا مى ‏دارند، و در حال ركوع، زكات مى ‏دهند. (55) و كسانى كه ولايت خدا و پيامبر او و افراد باايمان را بپذيرند، پيروزند؛ (زيرا) حزب و جمعيّت خدا پيروز است. (56) (سورۀ مائده)

حقّ و اهل حقّ از ميان رفته و ناحقّ، همه جا را فرا میگیرد، قرآن كهنه شمرده شده، در آن تحريفاتى بوجود می آوردند، و آن برحسب نظرها تفسير و تأويل میگردد. و بدكاران را معذور مى ‏شمارند، و فسق هويدا میگردد. و پيوند خويشى گسسته میشود، و با ستاينده فسق و فجور ملاطفت میگردد، و مرد ثروت خويش را در غير طاعت خدا خرج مى ‏كند و از اين كار جلوگيرى نمى‏ شود و دستش را نمى ‏گيرند. و اگر كسى كوشش مؤمن را ببيند از آن بخدا پناه برد، و آمر به معروف خوار است، و فاسق نسبت بدان چه خدا دوست ندارد، توانمند و ستوده است، قرآن ‏دانان، خوار میشوند و هر كه هم آنان را دوست میدارد خوار میگردند، و راه خير بسته شده است و راه شرّ و بدى باز است و در آن مى ‏روند، و انسان مالدار گرامى ‏تر است از انسان مؤمن، و ربا پديده‏اى است كه بر آن عيب گرفته نمى ‏شود، و بهترين خانه ‏ها، آن باشد كه زنان را در فسقشان يارى مى‏ رساند، و مؤمن غمگين، تحقير شده و ذليل است، و بدعت و زنا آشكار شده است و مردم به گواه باطل اعتماد مى‏ كنند، و حلال خدا حرام، و حرام حلال، شمرده مى‏ شود، و حكم دين به رأى، معيّن مى‏ شود، و قرآن و احكامش معطّل مانده است، و مؤمن نمیتواند كارهاى زشت را انكار كند مگر به قلبش، و مال فراوانى در راه به خشم آوردن خدا خرج مى ‏شود، و واليان و فرماندهان كافران را نزديك خويش میسازند، و اهل خير را از خود دور میكنند، و در حكومت رشوه میگيرند، و فرمانروايى و گرفتن منصب به مزايده گذارده میشود، و زن بر شوهرخود تسلّط دارد،و آنچه را شوهر نمیخواهد انجام میدهد،و به شوهر خود خرجى و پول جيب میدهد، و مرد زن و دخترش را به اجاره میدهد، و به خوراك و نوشيدنى پستى راضى است، و كه سوگند بخداوند عزّ و جلّ به ناحقّ فراوان شده، و قمار بازى پديدار میگردد، و شراب آشكارا مى ‏فروشند و مانعى ندارد، و زنها خود را به كفّار مى‏ بخشند، و ساز و آواز آشكار گشته، و مردم از آن گذر كنند و هيچ كس كسى را از آن منع نكند و كسى جرأت نكند جلو آن را بگيرد، و كسى كه از تسلّط او میترسند، مردم را خوار میكند. ونزديكتر مردم به فرمانروايان كسى است كه، به دشنام ده ما اهل بيت، مدح و ثنا گويد، وهر كه ما را دوست دارد او را ناحق شمارند و گواهيش را نپذيرند، و در گفتار ناحق با هم رقابت كنند، و قرآن و شنيدنش بر مردم گران است، و شنيدن باطل بر مردم آسان، و حدود الهی معطل شده، و در آن بنا بر هوى و هوس عمل میشود، و ويرانى بر آبادانى چيره میگردد، و مردم از كم فروشى روزى میخورند، و خونريزى را سبك و آسان میشمرند، و مردم براى طلب دنيا رياست طلبد و خود را به بد زبانى شهره كند، تا از او ترسند، و امور بدو واگذار شود. و نماز را خوار و سبك میشمارند، و از مال فراوان زكاتش را نپردازند، و قبر مرده را نبش كنند، و مخدوشش سازند و كفنش را بفروشند، و آشفتگى فراوان شده است، و مرد شب كند در غفلت و خمارى، و بامداد كند در مستى، و باكى ندارد كه مردم در چه وضعى باشند، و دل مردم سخت شده و ديدگانشان خشكيده، و ياد خدا بر آنها گران است، و حرام خوردن پديدار شده است، و در آن با يك ديگر رقابت میکنند، و نمازگزار براى خودنمايى به مردم نماز میخواند، و مسأله‏ دان و فقيه دين جز براى دين مسأله مى ‏آموزد، و دنيا و رياست میجويد، و طالب حلال نكوهش، و طالب حرام ستايش، میشود و بزرگش میدارند، و در حرمين [مكه و مدينه‏] كارى میكنند كه پسند خدا نيست، و كسى جلوشان را نگيرد، و احدى ميان آنها و كردار زشتشان مانع نشود. و در حرمين [مكه و مدينه‏] اسباب لهو پديدار شده است، و مردى كه به حق سخن میگويد يا امر به معروف و نهى از منكر كند، در برابر كسى نزد او برمیخيزد و وى را اندرز میدهد كه: اين تكليف تو نيست، و مردم با هم هم چشمى میكنند و به مردم بد اقتدا میكنند، و روش خير و راه آن، تهى است و كسى از آن گذر نمیكند، و مرده را به باد مسخره میگيرند، و كسى از او در هراس نمى‏ افتد و در هر سال، شرّ و بدعت پيش از سال گذشته میگردد، و مردم و محافل جز از توانگران پيروى نمیکنند، و مرد جز در راه خدا خرج بسيارى میكند و در راه اطاعت الهى از اندك دريغ میورزد، و مردى روزى را به سر آورد، و در آن گناه بزرگى اعم از هرزگى و كم فروشى، و درآمدن به بستر حرام و ميخوارى نكرده، دلتنگ و غمناك گردد و پندارد كه آن روز بر او نامبارك بوده و از عمرش حساب نبوده، ‏و سلطان، خوراك را انبار كند و نگهدارد تا گران بفروشد، و ديدى خمس و سهم امام به ناحقّ تقسيم میشود و با آن قمار میزنند و ميخوارى میكنند، و كه با شراب به مداواى بيمارى مى‏ پردازند و براى بيمار نسخه آن را میگيرند و از آن درمان مى‏ طلبند، و مردم همه در ترك امر به معروف و نهى از منكر و ترك ديندارى هماهنگ شده ‏اند، و باد بر پرچم اهل نفاق مى‏وزد و پرچم اهل حقّ، بیحركت است، و در برابر گفتن اذان و خواندن نماز مزد میگيرند، و مسجدها پر میشود از كسانى كه از خدا نمى‏ هراسند و در آنها براى غيبت و خوردن گوشت اهل حقّ گرد مى ‏آيند و به وصف نوشابه‏ هاى مست‏ كننده می پردازند. و فرمانروايان ارث را براى اهل فسق، و بدكارى و جسارت بر خدا تخصيص میدهند، تا از آنها حقّ و حسابى بگيرند، و آنها را واگذارند، تا هر چه میخواهند انجام دهند، و بر سر منبرها به تقوى توصيه میشود ولى خود گوينده بدان عمل نمی كند، و وقت نماز را به چيزى نمى‏ گيرند، و صدقه و زكات را به وساطت ديگران به مستحقان دهند و قصد رضاى خدا در دادن آنها در ميان نيست، و به سبب درخواست مردم آن را پرداخت میکنند، و نهايت همّ مردم شكم و فرج آنهاست، و باكى از اين ندارند كه چه بخورند و با كه همبستر شوند و دنيا را ديدى كه بديشان روى آورده است،و ديدى كه نشانه‏هاى حقّ و درستى پوسيده شده ‏اند، در اين هنگام بر حذر باش، و از درگاه خداوند سبحان نجات بخواه و بدان كه مردم، گرفتار خشم خدايند و خداوند به آنها مهلت میدهد براى امرى كه با آنها خواهد كرد و تو مراقب خويش باش، و بكوش تا خداوند عزّ و جل تو را بر خلاف روش‏ آنها ببيند، و اگر عذابى برايشان فرستاد و تو در ميان آنها قرار داشتى، به دريافت رحمت الهى شتافته اى، و اگر از آنها جدا باشى آنان گرفتار عذاب شوند و تو از آنچه ايشان در آن اندرند، از جسارت بر خداوند عزّ و جلّ بيرون آمده‏ اى. و بدان كه خداوند اجر نيكوكاران را تباه نمیكند و همانا كه رحمت خدا به نيكوكاران نزديك است. (الكافي، ج‏8، ص: 37)

ویران کنندۀ بنای کفر و شرک، رسوا کنندۀ اهل نفاق و بالا برندۀ پرچم حقّ ...
عدالت یعنی هر چیزی در سر جای خودش قرار گیرد. اگر عدالت بخواهد به تمامی اجرا شود، کفرو نفاق باید خوار و رسوا شوند و ایمان و تقوا مورد تمجید و تعریف قرار گیرد.

رمز گشایی از کتاب خدا، در عصر طلایی ظهور، توسط حجّت خدا صورت خواهد گرفت و پرده ها از مقابل زیباترین جلوۀ ربوبی کنار خواهد رفت و نور آن برای اهل ایمان به تمامی عیان خواهد گشت. آنانکه منتظر این جلوۀ ربوبی اند، باید اکنون به قدر وسع خویش از باز کردن چشم دل، کوتاهی ننمایند.

پیام آور علم، عمل، عشق و عدل، از دو منبع عقل و وحی، دست آوردی از ایرانیان برای جهانیان،
(www. JF72 .ir)
و من الله التوفیق...