... وَ تِلْكَ الْأَيَّامُ نُداوِلُها بَيْنَ النَّاسِ وَ لِيَعْلَمَ اللهُ الَّذينَ آمَنُوا وَ يَتَّخِذَ مِنْكُمْ شُهَداءَ وَ اللهُ لا يُحِبُّ الظَّالِمينَ (140) وَ لِيُمَحِّصَ اللهُ الَّذينَ آمَنُوا وَ يَمْحَقَ الْكافِرينَ (141) أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَ لَمَّا يَعْلَمِ اللهُ الَّذينَ جاهَدُوا مِنْكُمْ وَ يَعْلَمَ الصَّابِرينَ (142) ... و ما اين روزها(ى پيروزى و شكست) را در ميان مردم می گردانيم؛ - و اين خاصيّت زندگى دنياست- تا خدا، افرادى را كه ايمان آورده ‏اند، بداند(و شناخته شوند)؛ و خداوند از ميان شما، شاهدانى بگيرد. و خدا ظالمان را دوست نمى‏ دارد. (140) و تا خداوند، افراد باايمان را خالص گرداند(و ورزيده شوند)؛ و كافران را به تدريج نابود سازد. (141) آيا چنين پنداشتيد كه(تنها با ادّعاى ايمان) وارد بهشت خواهيد شد، در حالى كه خداوند هنوز مجاهدان از شما و صابران را مشخّص نساخته است؟! (142) (سورۀ آل عمران)

الَّذينَ آمَنُوا يُقاتِلُونَ في‏ سَبيلِ اللهِ وَ الَّذينَ كَفَرُوا يُقاتِلُونَ في‏ سَبيلِ الطَّاغُوتِ فَقاتِلُوا أَوْلِياءَ الشَّيْطانِ إِنَّ كَيْدَ الشَّيْطانِ كانَ ضَعيفاً (76) كسانى كه ايمان دارند، در راه خدا پيكار مى ‏كنند؛ و آنها كه كافرند، در راه طاغوت‏. پس شما با ياران شيطان، پيكار كنيد! (و از آنها نهراسيد!) زيرا كه نقشه شيطان، (همانند قدرتش) ضعيف است. (76) (سورۀ نساء)

وَ قاتِلُوهُمْ حَتَّى لا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَ يَكُونَ الدِّينُ كُلُّهُ لِلَّهِ … (39) و با آنها پيكار كنيد، تا فتنه (از هر نوعش) برچيده شود، و دين (و پرستش) به تمامی مخصوص خدا باشد! ... (39) (سورۀ انفال)

يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا قاتِلُوا الَّذينَ يَلُونَكُمْ مِنَ الْكُفَّارِ وَ لْيَجِدُوا فيكُمْ غِلْظَةً وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللهَ مَعَ الْمُتَّقينَ (123) اى كسانى كه ايمان آورده‏ ايد! با كافرانى كه به شما نزديكترند، پيكار كنيد! آنها بايد در شما شدّت و خشونت(و قدرت) احساس كنند؛ و بدانيد خداوند با پرهيزگاران است! (123) (سورۀ توبه)

قُلْ إِنْ كانَ آباؤُكُمْ وَ أَبْناؤُكُمْ وَ إِخْوانُكُمْ وَ أَزْواجُكُمْ وَ عَشيرَتُكُمْ وَ أَمْوالٌ اقْتَرَفْتُمُوها وَ تِجارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسادَها وَ مَساكِنُ تَرْضَوْنَها أَحَبَّ إِلَيْكُمْ مِنَ اللهِ وَ رَسُولِهِ وَ جِهادٍ في‏ سَبيلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتَّى يَأْتِيَ اللهُ بِأَمْرِهِ وَ اللهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفاسِقينَ (24) بگو: «اگر پدران و فرزندان و برادران و همسران و طايفه شما، و اموالى كه به دست آورده‏ ايد، و تجارتى كه از كساد شدنش میترسيد، و خانه هايى كه به آن علاقه داريد، در نظرتان از خداوند و پيامبرش و جهاد در راهش محبوبتر است، در انتظار باشيد كه خداوند عذابش را بر شما نازل كند؛ و خداوند جمعيّت نافرمانبردار را هدايت نمیکند! (24) (سورۀ توبه)

قال امیرالمومنین علی بن ابیطالب(ع): «فَإِنَّ الْجِهَادَ بَابٌ مِنْ أَبْوَابِ الْجَنَّةِ فَتَحَهُ اللهُ لِخَاصَّةِ أَوْلِيَائِهِ وَ هُوَ لِبَاسُ التَّقْوَى وَ دِرْعُ اللهِ الْحَصِينَةُ وَ جُنَّتُهُ الْوَثِيقَةُ فَمَنْ تَرَكَهُ رَغْبَةً عَنْهُ أَلْبَسَهُ اللهُ ثَوْبَ الذُّلِّ وَ شَمِلَهُ الْبَلَاءُ وَ دُيِّثَ بِالصَّغَارِ وَ الْقَمَاءَةِ وَ ضُرِبَ عَلَى قَلْبِهِ بِالْإِسْهَابِ وَ أُدِيلَ الْحَقُّ مِنْهُ بِتَضْيِيعِ الْجِهَادِ وَ سِيمَ الْخَسْفَ وَ مُنِعَ النَّصَف»‏. جهاد، درى است از درهاى بهشت كه خدا به روى گزيده دوستان خود گشوده است، و جامه تقوى است، كه بر تن آنان پوشيده است. زره استوار الهى است كه آسيب نبيند، و سپر محكم اوست كه تير در آن ننشيند. هر كه جهاد را واگذارد و ناخوشايند داند، خدا جامه خوارى بر تن او پوشاند، و فوج بلا بر سرش كشاند و در زبونى و فرومايگى بماند. دل او در پرده‏ها نهان،و حقّ از او رویگردان.به خوارى محكوم واز عدالت محروم. (نهج البلاغة، ص: 69)

عن الباقر عليه السّلام انّه قال: «لَا فَضِيلَةَ كَالْجِهَادِ وَ لَا جِهَادَ كَمُجَاهَدَةِ الْهَوَى». امام باقر عليه السّلام فرمود: هيچ فضيلتى بقدر جهاد ارزش معنوى ندارد و هيچ جهادى همانند مجاهده در راه غلبه بر هواى نفس نيست. (تحف العقول عن آل الرسول ص، ص: 286)

قال علی بن ابیطالب(ع): «غَالِبُوا أَنْفُسَكُمْ عَلَى تَرْكِ الْعَادَاتِ تَغْلِبُوهَا وَ جَاهِدُوا أَهْوَاءَكُمْ تَمْلِكُوهَا». بر نفسهاى خود با ترك نمودن عادتها غلبه كنيد، تا اينكه بر آنها غالب شويد، و با خواهشهاى خود جهاد كنيد، تا اينكه آنها را مالك شويد. (تصنيف غرر الحكم و درر الكلم، ص: 243)

قال علىّ عليه السّلام: «هَيْهَاتَ مِنْ نَيْلِ السَّعَادَةِ السُّكُونُ إِلَى الْهُوَيْنَا وَ الْبَطَالَة» رميدن در آغوش تنبلى و بطالت، دورى جستن از خوشبختى و سعادت است. (تصنيف غرر الحكم و درر الكلم، ص: 326)

قال رسول الله (ص): «الجهاد أربع: الأمر بالمعروف و النّهي عن المنكر و الصّدق في مواطن الصّبر و شنآن الفاسق‏» جهاد بر چهار گونه است: واداشتن به نيكى، و بازداشتن از بدى، و راستى در مواضع نیازمند به شكيبايى و دشمنى و ناسازگاری با گنهكاران. (نهج الفصاحة مجموعه كلمات قصار حضرت رسول ص، ص: 435)

دفاع مقدّس در مقابل تجاوز آشکار دنیا، نمونۀ بارز جهاد و جهادگری است. این حماسه، تجلّی جهاد در راه خداست که می تواند زمینه ساز طلوع خورشید حجّت حقّ گردد و شهیدان سبقت گیرندگان در این راه سراسر شکوه و عزّت اند.

پیام آور علم، عمل، عشق و عدل، از دو منبع عقل و وحی، دست آوردی از ایرانیان برای جهانیان،
(www. JF72 .ir)
و من الله التوفیق...