انسانی که پای به عرصۀ گیتی می نهد، به طور معمول چشم بر دو نفر می گشاید؛ پدر و مادر. نقش پدر در تربیت فرزندان، با توجّه به شرایط و وظایف تعریف شده برای او، عملا نقشی مستقیم نیست. به این معنا که او شاید نتواند به طور تمام وقت و مستقیم، در خدمت فرزندان بوده و در تربیت آنها مؤثّر باشد. این نقش به طور جدّی به مادر واگذار شده است. این مادر است که با اتّخاذ سبک زندگی اسلامی، می تواند تمام وقت و مستقیم به تربیت فرزندان خویش، اقدام نماید و آنان را به عنوان نسلی موفّق و متعالی به آیندگان معرّفی نماید. البتّه نقش پدر در رهبری خانواده هیچگاه برداشته نشده و او در این امر مجاز به کوتاهی نیست. بدون شک رهبری مدبّرانه و مقتدر پدر خانواده، میتواند بهترین یاور در ابعاد نظری و عملی برای اعضای خانواده، و به ویژه همسر خود باشد و او را از نگاه احساسی صرف در شرایط مهم، برحذر داشته و او را به امری که خوش عاقبت تر است رهنمون گردد؛ ولیکن نقش مستقیم، بی تردید در اختیار مادر است. بنابراین مادر خانواده باید بیش ار پیش به اصلاح و تعالی خویش اهمیّت دهد، تا بتواند نقش سازنده ای در این امر داشته باشد. دشمنان ما با تمام توان، قصد مخدوش نمودن این فرآیند را دارند. باید با اتّخاذ تدابیر عقلی و قرآنی این توطئه ها را بی اثر کرد.

کیفیّت زندگانی حضرت فاطمۀ زهراء سلام الله علیها، در ابعاد متفاوت زندگی، بهترین و کاملترین اسوه ها در این مبحث مهم است. کیفیّت همسرداری و فرزندپروری این اسوۀ کامل، میتواند بهترین چراغ راه برای انسانهای عاقل، باشد. او برای همسرش بهترین یار، برای بندگی خدا؛ و برای فرزندانش بهترین مربّی، برای پرورش علمی و عملی آنان بود. وقتی پیامبر اکرم (ص) از علی (ع) و فاطمه (س) از یکدیگر پرسید ... فَسَأَلَ عَلِيّاً كَيْفَ وَجَدْتَ أَهْلَكَ قَالَ نِعْمَ الْعَوْنُ عَلَى طَاعَةِ اللَّهِ وَ سَأَلَ فَاطِمَةَ فَقَالَتْ خَيْرُ بَعْلٍ فَقَالَ اللَّهُمَّ اجْمَعْ شَمْلَهُمَا وَ أَلِّفْ بَيْنَ قُلُوبِهِمَا وَ اجْعَلْهُمَا وَ ذُرِّيَّتَهُمَا مِنْ وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ وَ ارْزُقْهُمَا ذُرِّيَّةً طَاهِرَةً طَيِّبَةً مُبَارَكَةً وَ اجْعَلْ فِي ذُرِّيَّتِهِمَا الْبَرَكَةَ وَ اجْعَلْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِكَ إِلَى طَاعَتِكَ وَ يَأْمُرُونَ بِمَا يُرْضِيك‏. رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم از على پرسيد: همسرت چگونه زنى است؟ على گفت: نيكو ياورى است براى اطاعت از خدا. رسول خدا همين سؤال را از فاطمه عليها السّلام كرد، و آن حضرت گفت: شوهرى خوب و شايسته است. سپس رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم براى آنها دعا كرد و فرمود: خداوندا! در ميان آنها الفت برقرار نما، و آنان و فرزندانشان را نعمت بهشت نصيب فرما، به آنها فرزندانى پاك، طيّب و مبارك روزى نما، و در ذرّيّه آنها بركت قرار داده و آنها را امامانى هدايتگر به سوى اطاعت خود قرار ده، و آنان را به آنچه كه رضايت تو در آن است، راهنمايى فرما. (بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج‏43، ص: 117)

حضرت زینب (سلام الله علیها) کسی بود که در نهایت پوشش و استتار به مسجد می رفت و هرگز در مقابل نامحرمان قرار نمی گرفت. او بهترین الگوبرداری را از مادرش داشت و در حیا و عفّت سرآمد بود. ولی وقتی همین بانو در معرض امتحانی بزرگ قرار میگیرد، آنقدر خودساخته و توانمند است که آن امتحان را با سربلندی پشت سر نهاده و ثمرۀ لازم را به بار می آورد. او در حادثۀ عاشورا هم فرزندان خود را در راه امام زمان خویش فدا نمود، هم رهبری اسیران و بازماندگان آن حادثۀ هولناک را به عهده داشت و از همه مهمتر پیام پر رمز و راز امام شهیدان را به تمام جهانیان با صدایی رسا و قولی بلیغ، رسانید و حجّت را بر همگان تمام کرد. اگر نبود تبلیغ کامل او و دیگر اسیران تحت حمایت او، و اگر نبود دفاع جانانۀ او از امام سجّاد علیه السّلام در مواقع بحرانی، بی شک خون سالار شهیدان این چنین اثر نداشت. باشد که مادران عصر ما نیز چون او عاقل، عالم، عفیف، شجاع، حکیم، توانمند و در یک کلام صاحب تمام کمالات وجودی باشند تا چون او مدافع حریم حقّ گردند.

بی شک یکی از دانش آموختگان مکتب علوی، حضرت ام البنین مادر بزرگوار حضرت ابوالفضل العبّاس (ع) است. او که فرزندان خویش را فدایی امام زمان خود می خواست، به درجه ای از عقل و معرفت رسیده بود که توانست گوهری چون علمدار کربلا را بپروراند.

خداوند بزرگ را شاکریم که در عصری نفس می کشیم که شاهد قیام مردی الهی برای خداوند بوده و انسانهایی خدایی او را لبّیک گفتند. پدر و مادرانی که با الگوگیری از مردان و زنان این مکتب حیات بخش، به فرستادن فرزندان خویش در مقابل دشمن متجاوز و فدانمودن آنان در راه حقّ، افتخار می نمودند. یعنی نه تنها از این معامله ناراحت نبوده، بلکه آنرا افتحار حیات دنیوی و توشۀ حیات اخروی خود میدانند.

اگر چه الگو ها و اسوه هایی در تاریخ گذشته و معاصر ما در این باب بسیار بوده و ما به آنان افتخار مینماییم؛ ولیکن این بزرگان نباید ما را مغرور نموده و ما را از وظیفۀ اصلی خود غافل نماید. امروز نقش مادران برای تولّد و تربیت یاوران آخرین منجی عالم، حضرت حجّت (عج)بسیار حائز اهمّیّت است. در دنیای امروز که شیاطین همواره در پی گمراه نمودن و هلاک کردن نسل مسلمان است، باید تمام مسئولین، به ویژه مادران این مرز و بوم، به تدبیری عاقلانه و عادلانه، نسلی لایق را بپرورانند تا سربازان حضرت، کامل گردند.

شاید بتوان تدابیر مادرانی که می خواهند فرزندانی در حدّ سربازی امام زمان (عج) داشته باشند را در 6 مورد کلّی خلاصه نمود:
1-رعایت اصول ایمنی برای حفظ جسم و روح فرزند در دوران بارداری. به عنوان نمونه از خوردن غذای حرام و شبهه ناک، و یا از شنیدن اصوات حرام، و یا از همنشینی افراد فاسد در دوران بارداری پرهیز نمایند.
2-در دوران بارداری و شیردهی غیر از انجام واجبات و ترک محرّمات، به اقدامات مستحبّی مفید، مانند قرائت قرآن، خواندن ادعیه های مناسب و ... اهتمام ورزند.
3-در دوران هفت سالۀ اول حیات فرزندان خود، در کنار بازیهای کودکانه، فضای مطلوبی برای گرایش کودکان، به معنویّت و عقاید حقّه ایجاد نمایند.
4-تا سن 14 سالگی آنان را نسبت به اصول اعتقادی و مبانی اخلاق اسلامی، کاملاً توجیه نموده و آنان را در این ابعاد، صاحب نظر و صاحب اندیشه بپرورانند.
5-تا سن 21 سالگی تدابیری اندیشیده شود که آنچه در 14 سال گذشته دیده، شنیده و فهمیده اند را به کار بگیرند، تا در وجود آنان کاربردی و نهادینه شود.
6-در تمام این ایّام، به گونه ای عمل نمایند که فرزندان، بین گفتار، کردار و نیّات آنان تعارض و تضادّی مشاهده ننمایند؛ چرا که اگر چنین دین شعاری را از بزرگتران خود ببینند، به جای دین مداری، دین گریز و در برخی موارد حادّ، دین ستیز خواهند گشت.
یا به تعبیری دیگر: 1-ایجاد زمینۀ مناسب، 2-اقدامات لازم و 3-پرهیزهای ضروری.

در روایات آمده که حدود 50 نفر از 313 تن یاران امام زمان (عج) از بانوان خودساخته و پرورش یافته اند.

پیام آور علم، عمل، عشق و عدل، از دو منبع عقل و وحی، دست آوردی از ایرانیان برای جهانیان،
(www. JF72 .ir)
و من الله التوفیق...